تاریخچه هایلاین

هایلاین Highline از فعالیت مشابهی موسوم به اسلک لاین Slackline رشد کرد. در هر دو ورزش، ورزشكاران سعی می كنند كه در روی تسمه ای که بین دو نقطه اتصال بسته شده است، با حفظ تعادل، راه بروند. تنها تفاوت واقعی این دو رشته این است که Highline ده ها یا حتی صدها متر در هوا معلق است، در حالی که Slackline در فاصله بسیار کمی از زمین نصب می شود. مانند سبک اسلالوم Slalom در اسکی که دروازه ها را اضافه می کند تا اسکی چالش برانگیزتر باشد، هایلاین هم ارتفاع را افزایش می دهد تا اسلک لاین را چالش برانگیز کند. Slacklining محصولی از صحنه صخره نوردی پارک ملی Yosemite در اواسط تا اواخر دهه 1970 بود. در کمپ 4 یک اردوگاه در یوسمیتی، کوهنوردان دریافتند که به نظر می رسد حرکت و حفظ تعادل روی زنجیرهای پارکینگ، نرده های دستی و طناب های بسته شده بین درختان تعادل آنها را بهبود می بخشد و پاها و ماهیچه های آنها را تقویت می کند. در اوایل دهه 1980، آدام گروسوفسکی Adam Grosowsky و جف الینگتون Jeff Ellington شروع به راه رفتن روی تسمه نایلونی کردند که کوهنوردان معمولاً از آن برای لنگر انداختن طناب به دیواره های صخره ای که بالا می رفتند استفاده می کردند. این پیشرفت به منزله تولد اسک لاینی است که امروزه وجود دارد. بعد از تولد اسلک لاین در دره یوسیمتی، کوهنوردان اسکات بالکام Scott Balcom، کریس کارپنترChris Carpenter و چونگو تاکرChongo Tucker، این ورزش را به پاسادنای کالیفرنیا بردند، جایی که آنها اولین Highline را در سال 1983 راه اندازی کردند. تسمه بین دو تیر با طول 22 فوت (6.7 متر) و ارتفاع 80 فوت (24.4 متر) معلق بود. در اینجا آنها برخی از تکنیک های امروزی را مانند استفاده از مهارهای ایمنی برای محافظت از خود در برابر سقوط استفاده کردند.بالکام در ژوئیه 1985 از یک تسمه به طول 16.7 متر و 880 متر ارتفاع در Yosemite’s Lost Arrow Spire عبور کرد.دارین کارتر، که در سال 1993 به عنوان دومین شخص عبور کننده از این Highline بود بسیار مورد توجه قرار گرفت.این ورزش در سال 2001 با حضور در نمایش تلویزیونی “Ripley’s Do It It Not Not” بیشتر مورد توجه همگان قرار گرفت. توجهات بیشتر به این ورزش از تبلیغات شرکت لباس و پوشاک Patagonia بود که عکس های نفسگیر صخره نورد آمریکایی دین پاتر Dean Potter را روی یک Highline نشان می داد که بدون هیچ مهار و ایمنی روی تسمه راه می رفت، ورزشی افراطی که در آن ورزشکاران از یک تسمه باریک در ارتفاع زیاد از سطح زمین عبور می کنند.

تسمه ای که پاتر از روی آن عبور می کرد ضخامت 1 اینچ (2.5 سانتی متر) داشت و در امتداد یک قسمت 40 متری از رود بزرگ کانیون انشی در استان هوبئی چین قرار گرفته بود. دین پارتر 40 ساله هنگام عبور از روی آن تسمه آرام به نظر می رسید.

رسانه های دولتی چین گزارش دادند، عمق آن دره 1800 متر است، اگرچه این اندازه گیری اغراق آمیز بود، اما کوچکترین اشتباه باعث کشته شدن پاتر می شد، هایلاینری که ترجیح می داد بدون مهار و ایمنی از آن عبور کند. چند بار به نظر می رسید که بادهای چرخان ممکن است پاتر را از روی تسمه پرتاب کنند، اما او با خیال راحت به صخره مخالف رسید.

بعدها، پاتر همچنان با راه رفتن روی Grand Canyon، مخاطبان را تحت تأثیر قرار داد، اما نسل جدیدی از هایلاینرها از جمله Shawn Synder، Corbin Usinger و Damian Cooksey همچنان به شکست محدودیت های این ورزش ادامه می دهند.

گرچه هایلاین Highline در ایالات متحده آغاز شد، اما محدود به آن کشور نیست. ورزشکاران از سراسر جهان مسیرهای هایلاین طولانی را در مکان های متنوع مانند فرانسه، اسپانیا، آفریقای جنوبی، برزیل و نیوزیلند در ارتفاعات بالا پیموده اند.