مجله ماجراجو
مجله علمی، تخصصی، پژوهشی، گردشگری ماجراجو
MIRAD
سنگنوردی یا صخره نوردی فعالیتی ورزشی است که فرد با استفاده از طناب و ابزار ویژه به حرکات عمودی بر روی مسیرهای طبیعی یا مصنوعی می پردازد.
این ورزش به چند زیرشاخه اصلی از جمله سنگنوردی اسپرت، دیواره نوردی و بولدرینگ تقسیم می شود، که هر کدام از شاخه های اصلی در رشته های طبیعت و سالنی به زیرشاخه های دیگری نیز تقسیم بندی می شوند.
سنگنوردی اسپرت صعود با طناب و تجهیزات، از صخره های کوتاه کمتر از یک طول طناب در سالن و طبیعت است.
دیواره نوردی صعود از دیواره های بلند طبیعی بالای یک طول طناب و رشته بولدرینگ صعود تکنیکی و قدرتی از صخره ها یا دیواره های کوتاه با ارتفاع بین 1 تا 6 متر است.
به عبارتی دیگر بولدرینگ Bouldering عبارت است از نوعی صعود بر روی صخره های کوچک یا دیواره های سنگ مصنوعی، در ارتفاع کم، نزدیک زمین، بدون نیاز به طناب یا مهار، با کمک حمایت انسانی، برای کاهش آسیب ها در هنگام عدم حفظ تعادل و سقوط.
دنباله حرکاتی که سنگنوردان برای تکمیل صعود انجام می دهند، معمولا کمتر از 6 متر ارتفاع دارد.
این کار را می توان در داخل سالن یا در محیط طبیعت انجام داد و تنها چیزی که نیاز است، یک جفت کفش سنگنوردی، پودر مخصوص برای کاهش تعرق دست و افزایش اصطکاک بین دست و گیره و یک صخره کوتاه یا دیواره مصنوعی برای صعود، سپس مشخص کردن یک مسیر بر روی دیواره، انتخاب گیره های اصلی، و رسیدن به نقطه تاپ مسیر است.
در این رشته مسیرها کوتاه، ولی با محدودیت گیره و چالش های تکنیکی طراحی می شوند و بسته به میزان سختی و تکنیک های صعود در درجه بندی های متفاوتی قرار خواهند گرفت.
چالش اصلی این است که با استفاده از تعادل، تکنیک، قدرت و تمرکز از مسیرهای کوتاه اما پیچیده صعود کنید.
شروع بولدرینگ
برای شروع این ورزش نیاز به تجهیزات گران قیمت و زیاد سنگنوردی بلند ندارید، پس اگر تمایل دارید با دنیای آن آشنا شوید، به راحتی می توانید با هزینه اندک وارد این رشته شوید.
در عین اینکه این رشته می تواند بسیار هیجان انگیز باشد، اما به علت کم ارتفاع بودن دیواره های بولدرینگ می تواند کم ریسک تر از سنگنوردی در محیط سالن و طبیعت باشد.
در این رشته، سنگنوردان از صخره ها یا دیواره های کم ارتفاع تا 6 متر، بدون ابزار حمایتی صعود می کنند و مسیرها، تکنیکی تر، قدرتی تر و تمرکزی تر از مسیرهای دیواره ای هستند.
Bouldering یک تمرین فیزیکی عالی است، در این ورزش، نه تنها از قدرت بازوها، بلکه از تمام ماهیچه های خود از دست و بازو گرفته، تا کمر، شکم و پا، استفاده می کنید.
تمرکز و مسیرخوانی از اصول اولیه این ورزش هستند، زیرا اغلب نیروی زور به تنهایی برای رسیدن به اوج کافی نخواهد بود. شما باید در مورد چگونگی گرفتن گیره ها در طول مسیر فکر کنید، برخی از تکنیک ها و روش های مختلف را امتحان کنید و در نهایت بتوانید به تاپ مسیر برسید.
اگر تازه وارد این ورزش شده اید، متوجه خواهید شد که تنها پس از چند جلسه پیشرفت قابل ملاحظه ای در توانایی سنگنوردی خود ایجاد می کنید، زیرا از ماهیچه هایی که به ندرت استفاده می شوند استفاده کرده و آنها را تقویت می کنید. کم کم به مرور زمان و با انجام تمرین های لازم می توانید به صعود از مسیرهای سنگین تر بپردازید.
این ورزش به طور طبیعی از زمانی شروع شد که سنگنوردان از انتظار برای هم طناب خسته شده بودند و می خواستند مهارت های خود را در تمامی فصول سال، تمرین و تقویت کنند.
از طرفی مقرون به صرفه بودن این ورزش به دلیل عدم نیاز به تجهیزات بسیار زیاد و تخصصی سنگنوردی بلند، در دسترس بودن در سالن های شهری و صخره های کوتاه و همچنین همگانی بودن این ورزش از کودک تا میانسال باعث محبوبیت روز افزون آن شد.
بولدرینگ مدرن با اجازه دادن به شیوه جدیدی از تمرینات فوق العاده سخت، محدوده سنگنوردی را به طور کلی افزایش داده است. اینکه بتوانید مسیرهای بسیار سخت را بارها و بارها تکرار کنید، تفاوت زیادی در نحوه پیشرفت سطوح مهارت ایجاد می کند.
بولدرینگ و نیازمندی هاش
برخی از این ورزش به عنوان آموزش برای صعود دیواره های بزرگتر استفاده می کنند و برخی دیگر کاملاً بر روی بولدرینگ بعنوان تک رشته تمرکز می کنند.
از کفش های سنگنوردی برای سهولت صعود بر روی هر گیره کوچکی در دیواره و از پودر مخصوص، برای خشک نگه داشتن دست ها، افزایش اصطکاک دست و گیره، و مقابله با تعرق دست استفاده می شود.
تشک های بولدر یا بولدرپدها نیز برای جلوگیری از صدمات ناشی از زمین خوردن استفاده می شود.
تشک داخلی بولدرینگ معمولاً ضخامت 30 سانتی متر دارد، در حالی که تشک های بولدرینگ طبیعت کمی متفاوت است.
بولدرینگ که ابتدا روشی برای تمرین صعودهای طناب دار کوهنوردی یا سنگنوردی بود، بعدها به یک رشته مجزا برای صعودهای کوتاه در مناطق در دسترس به صورت مجزا پیشرفت کرد و در طول قرن 20 این ورزش به یک رشته جداگانه تبدیل شد.
هم خانواده های بولدرینگ
*هم خانواده کدام رشته ها
این رشته را می توان هم خانواده ورزش های دیگر کوهستانی و کار با طناب، همچون سنگنوردی اسپرت Rock climbing، دیواره نوردی Bigwall، یخ نوردی Ice climbing، غارنوردی Caving، کوهنوردی Mountaining و دره نوردی Canyoning دانست.
*زیرمجموعه کدام رشته
بولدرینگ Bouldering زاده شده از ورزش سنگنوردی است که در ابتدا به عنوان رشته ای برای تمرین تکنیک های صعودهای بلند و تقویت عضلات، در محیط های امن و در دسترس سالنی و طبیعت، در تمامی فصول و بعدها به عنوان یک رشته مجزا، مورد استفاده قرار گرفت.
*زیرمجموعه های رشته بولدرینگ
رشته بولدرینگ را می توان به دو زیرمجموعه بولدرینگ داخل سالن و بولدرینگ در طبیعت تقسیم بندی کرد.
بولدرینگ داخل سالن Indoor bouldering
بولدرینگ در طبیعت Outdoor bouldering
Outdoor bouldering
صعود از صخره های کوتاه در طبیعت، از 1 تا 6 متر را می توان به عنوان بولدرینگ در طبیعت نام برد.
قدرت، تکنیک، تاکنیک و تمرکز، از اصول اولیه و اساسی این رشته ورزشی هستند.
در این رشته سنگنوردان می توانند از تمام سنگ های که جنس غیرریزشی دارند، در هر مکانی صعود کنند.
بسته به جنس سنگ، عوارض روی آن و شیب سنگ، می توان مسیرهای مختلف با درجه سختی های متفاوتی را طراحی کرد. هرچه شیب مسیر منفی تر، قائم تر و یا گیره های ناخنی تر و اصطکاکی تر باشد، مسیر دارای درجه سختی بیشتری خواهد بود.
صخره های گرانیتی اغلب دارای ترک ها و اسلب های طولانی هستند، در حالیکه سنگ های ماسه سنگی به دلیل برجستگی های شیب دار و شکستگی های مکرر افقی شناخته می شوند. سنگ های آهکی و آتشفشانی نیز برای بولدرینگ شناخته می شوند.
در این رشته همانند بولدرینگ داخل سالن از حمایت انسانی و همچنین تشک های بولدرپد برای حفاظت سلامت جسمی صعود کننده استفاده می شود.
بولدرینگ سالنی / Indoor bouldering
دیواره های سنگنوردی مصنوعی داخل سالن برای شبیه سازی بولدرینگ طبیعت در یک محیط امن داخلی، در سالن های ورزشی به وجود آمد.
بولدرینگ سالنی تلاشی برای تمرین مهارت و تکنیک های سنگنوردی در طبیعت، اما در داخل سالن و روی دیواره های مصنوعی با حداکثر ارتفاع 6 متر و مسیرهای کوتاه حداکثر 15 حرکتی است.
در این رشته حمایت به صورت انسانی انجام می پذیرد و از آنجا که هیچ مهار یا طنابی به بدن صعود کننده متصل نیست، از تشک های مخصوص، (بولدرپد) به عنوان راهی برای کاهش آسیب ها در هنگام سقوط استفاده می شود.
دیواره های سنگ در داخل سالن با پنل های چوبی، فایبرگلاس، پوسته های بتنی یا قالب های پیش ساخته دیواره های سنگی ساخته شده اند. گیره ها با اشکال و ابعاد مختلف همانند طبیعت شیبه سازی شده و به صورت پینچی، اصطکاکی، مشتی و ناخنی، بوسیله پیچ و رولپلاک بر روی دیوار پیچ می شوند تا صعود کننده بتواند از آن صعود کند.
این پنل ها دارای سطوح متفاوت از شیب و اشکال گیره ها هستند که بتوان مسیرها را با درجه سختی و تکنیک های متفاوت صعود کرد.
مسیرها اصولا بسته به درجه سختی های متفاوت با نوارهای رنگی در کنار گیره ها مشخص شده تا ورزشکاران بتوانند بسته به میزان توانایی و قدرت درجه صعود خود، از مسیرهای متنوع صعود کنند.
بولدرینگ داخل سالن به دلیل امنیت بیشتر و میزان ریسک کمتر، احتیاج داشتن به لوازم کمتر و در دسترس بودن همیشگی، مورد استقبال بسیاری از علاقه مندان به این رشته قرار گرفته است.
همچنین عدم محدودیت سنی از 3 سال به بالا تا میانسالی باعث گرایش بسیاری از افراد به این رشته پرهیجان شده است.
